Hall of Mirrors exhibited at Espazo de Arte Roberto Verino (Ourense, Galicia)
Curated by Vitor Nieves
O Labirinto de Pettitt
Esta exposición parte do proxecto Hall of mirrors que a autora comezou en 2019, e segue a desenvolver como un proxecto que, até agora, se postula como vital.
A autora ten a constante necesidade de explorar o mundo que a rodea desde unha perspectiva emocional na que as súas personaxes femininas parecen distantes e inquebrantábeis, coma se fosen afastadas da realidade. Así, Labirinto de Espellos é unha narración ficticia e non liñal, coa que podemos ser testemuñas dun intenso momento psicolóxico da personaxe principal.
As imaxes de cores saturadas e a luz dramática, típicas na Fotografía Escenificada, na obra de Pettitt, por un lado intensifican a ambigüidade dunha muller que parece existir nun limbo entre o mundo real e o imaxinario, onde os seus máis profundos desexos e medos atopan espazo para penetrar na súa realidade. E por outro, acentúa a carga emocional da personaxe, levando á espectadora a unha dualidade que zigzaguea entre o onírico e o terreal.
Esta muller parece estar ausente ou en profunda reflexión, xa que, en paralelo ao calmo mundo estetizado que vemos fotografado, existe outro interno que se antolla invisíbel e omnipresente, e que exerce unha enorme influencia na protagonista. Como espellos, estas imaxes reflicten as preguntas que fai a personaxe sobre quen somos e quen realmente desexavamos ser.
A protagonista habita os espazos case sen estar neles, e, a medida que se nos mostra nos diferentes frames, coma se dun filme se tratase, vemos como se aferra ao pouco que lle queda, botando man dos grandes cuestionamentos existenciais sobre a liberdade, a convivencia e a soidade.
Labirinto de espellos semella unha metáfora do camiño vertixinoso que emprendeu a sociedade urbana e global, na que o peso das apariencias e o desexo de pertenza, esconden a soidade imperante e anulan a ansia de liberdade.
Ao longo das imaxes que individualmente serían inocuas, neste contexto abordan e pon en dúbida temas como a feminidade, a intimidade e o desexo, e a influencia destes nas nosas identidades. A imaxe que proxectamos e a que temos. A selfie e o que vemos no espello, un labirinto de imaxes que nos atrapa para vivir nunha constante ficción.
Vítor Nieves, curador.
Curated by Vitor Nieves
O Labirinto de Pettitt
Esta exposición parte do proxecto Hall of mirrors que a autora comezou en 2019, e segue a desenvolver como un proxecto que, até agora, se postula como vital.
A autora ten a constante necesidade de explorar o mundo que a rodea desde unha perspectiva emocional na que as súas personaxes femininas parecen distantes e inquebrantábeis, coma se fosen afastadas da realidade. Así, Labirinto de Espellos é unha narración ficticia e non liñal, coa que podemos ser testemuñas dun intenso momento psicolóxico da personaxe principal.
As imaxes de cores saturadas e a luz dramática, típicas na Fotografía Escenificada, na obra de Pettitt, por un lado intensifican a ambigüidade dunha muller que parece existir nun limbo entre o mundo real e o imaxinario, onde os seus máis profundos desexos e medos atopan espazo para penetrar na súa realidade. E por outro, acentúa a carga emocional da personaxe, levando á espectadora a unha dualidade que zigzaguea entre o onírico e o terreal.
Esta muller parece estar ausente ou en profunda reflexión, xa que, en paralelo ao calmo mundo estetizado que vemos fotografado, existe outro interno que se antolla invisíbel e omnipresente, e que exerce unha enorme influencia na protagonista. Como espellos, estas imaxes reflicten as preguntas que fai a personaxe sobre quen somos e quen realmente desexavamos ser.
A protagonista habita os espazos case sen estar neles, e, a medida que se nos mostra nos diferentes frames, coma se dun filme se tratase, vemos como se aferra ao pouco que lle queda, botando man dos grandes cuestionamentos existenciais sobre a liberdade, a convivencia e a soidade.
Labirinto de espellos semella unha metáfora do camiño vertixinoso que emprendeu a sociedade urbana e global, na que o peso das apariencias e o desexo de pertenza, esconden a soidade imperante e anulan a ansia de liberdade.
Ao longo das imaxes que individualmente serían inocuas, neste contexto abordan e pon en dúbida temas como a feminidade, a intimidade e o desexo, e a influencia destes nas nosas identidades. A imaxe que proxectamos e a que temos. A selfie e o que vemos no espello, un labirinto de imaxes que nos atrapa para vivir nunha constante ficción.
Vítor Nieves, curador.
